Σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου ονομάζουμε την εμφάνιση πόνου στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος που έχει σχέση με την επιγονατιδομηριαία άρθρωση. Συχνά, το σύνδρομο αυτό αναφέρεται και ως χονδροπάθεια επιγονατίδας ή χονδρομαλάκυνση.

Τα φορτία που αναπτύσσονται στην επιγονατιδομηριαία άρθρωση είναι μεγάλα και πολλαπλασιάζονται σε διάφορες δραστηριότητες όπως ανέβασμα της σκάλας (x3), στο βαθύ κάθισμα (x7) και στην προσγείωση από άλμα. Αυτό έχει ως συνέπεια την καταπόνηση του αρθρικού χόνδρου και του υποκείμενου υποχόνδριου οστού. Στο ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να οδηγήσει ακόμα και μικρή διαταραχή στην φυσιολογική τροχιά της επιγονατίδας. Η αλλαγή της θέσης της επιγονατίδας κατά την κίνησή της έχει ως αποτέλεσμα  να περιορίζεται η έκταση επαφής της επιγονατίδας με την μηριαία τροχιλία (την αύλακα στην οποία ολισθαίνει). Έτσι τα φορτία απορροφούνται από μικρότερη επιφάνεια επαφής η οποία επομένως καταπονείται περισσότερο και μπορεί να εμφανίσει βλάβη του αρθρικού χόνδρου και του υποχονδρίου οστού.

Αιτίες

Οι αιτίες του συνδρόμου μπορεί να είναι η κακή ευθυγράμμιση στο γόνατο, η μυϊκή αδυναμία,η ανισορροπία των έσω-έξω καθεκτικών συνδέσμων, η υπέρχρηση, ακόμα και η «πλατυποδία».

Κλινική εικόνα – Διάγνωση

Το κυρίαρχο σύμπτωμα του συνδρόμου είναι η εμφάνιση πόνου στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος. Ο πόνος συνήθως επιδεινώνεται μετά από παρατεταμένο κάθισμα με τα γόνατα λυγισμένα (σημείο θεάτρου). Ο πόνος αυτός μπορεί να υποχωρήσει στην όρθια στάση μετά από μερικά βήματα. Μπορεί επίσης να υπάρχει ύγραθρο (συλλογή υγρού στην άρθρωση) και κριγμός (ήχος που παράγεται κατά την κάμψη-έκταση του γόνατος.

Η διάγνωση του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου είναι κλινική και βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οι παρακλινικές εξετάσεις χρειάζονται για να αναδείξουν την χόνδρινη ή οστεοχόνδρινη βλάβη της επιγονατίδας καθώς επίσης και την ανάδειξη των αιτιολογικών παραγόντων σε περίπτωση μη φυσιολογικής τροχιάς κίνησης της επιγονατίδας.

Θεραπεία

Η αρχική θεραπεία του συνδρόμου επιγονατιδομηριαίου πόνου είναι σχεδόν πάντα συντηρητική. Ακολουθείται ένα πρόγραμμα ασκήσεωνδιατατικών, ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας το οποίο θα πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 3 μήνες. Σε επίμονες περιπτώσεις ανακούφιση μπορεί να προσφέρουν η έκχυση υαλουρονικού οξέως ή PRP ( πλούσιο σε αιμοπετάλια πλάσμα ). Σε περίπτωση που υπάρχει χόνδρινη ή οστεοχόνδρινη βλάβη ή αστάθεια της επιγονατίδαςτότε μπορεί να χρειασθεί και η αντίστοιχη χειρουργική θεραπεία.