Οι παραμορφώσεις του άκρου ποδός ταλαιπωρούν μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ιδιαίτερα τις γυναίκες. Πολλές τεχνικές διόρθωσης αναπτύχθηκαν μέχρι σήμερα. Οι διαδερμικές τεχνικές διόρθωσης (χειρουργεία στα πόδια χωρίς τομές), έχουν σαν φιλοσοφία και στόχο να συνδυάσουν το καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα, άριστο αισθητικό αποτέλεσμα (χωρίς σημάδια), να ελαχιστοποιηθεί η μετεγχειρητική δυσκαμψία και πόνος, να μειωθεί ο χρόνος χειρουργικής επέμβασης και της παραμονής στο νοσοκομείο.
Για να φτάσουμε σήμερα, να επιτυγχάνουμε “μαγικά” αποτελέσματα χωρίς ουλές και σημάδια, χωρίς να φαίνεται τελικά ότι έγινε χειρουργική επέμβαση, οι τεχνικές αυτές πέρασαν από διάφορα στάδια εξέλιξης, αρχικής απογοήτευσης, πολλών αντιπαραθέσεων, τόσο στον διεθνή όσο και στον ελληνικό χώρο, μέχρι τελικά να γίνουν ευρύτερα αποδεκτές και να εξαπλωθούν.
Οι ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές στην διόρθωση των παραμορφώσεων του άκρου ποδός είναι ιδέα του πρωτοπόρου ποδίατρου Dr. Morton Polokoff (USA – 1945) o οποίος ανάπτυξε διάφορα εργαλεία (ράσπες και οστεοτόμους) τα οποία να μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαδερμικά για την αντιμετώπιση εξοστώσεων.
Tις ιδέες του Morton Polokoff υιοθέτησαν και άλλοι χειρουργοί του ποδός, τη δεκαετία του 1960, ο Edwin Probber ανέπτυξε νέα εργαλεία. Περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα ο Bernard S.Winstock εισήγαγε στην τεχνική την χρήση ηλεκτροκίνητου εργαλείου με μικρά γλύφανα τα οποία ελαχιστοποιήσαν τη βλάβη στους γειτονικούς ιστούς.
Βασισμένος σε αυτή την εξέλιξη ο Albert R. Brown ανέπτυξε ηλεκτροκίνητα γλύφανα για την αφαίρεση εξόστωσης πτέρνας το 1968.
Τη δεκαετία του 1970 οι διαδερμικές τεχνικές αναπτύχθηκαν από τους Donald S.Pritt, Joseph B. Addante και Leonard Hymes.
Τη δεκαετία του 1980 ο Phillip F. Bartel, Milton D.Roben , Ronald J. Strauss και o Denis L. White διεύρυναν σημαντικά τις ενδείξεις των διαδερμικών τεχνικών σε όλες σχεδόν τις παθήσεις του ποδός.
Ακολούθησαν διάφοροι Ισπανοί ποδίατροι όπως ο Luis Aicart Vijuesca, o Jose Aquilar Beltran, Jose Teatino και Francisco Munoz Piqueras οι οποίοι εφάρμοσαν διαδερμικές τεχνικές.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Stephen Isham παρουσίασε τις διαδερμικές τεχνικές του για την αντιμετώπιση των παραμορφώσεων του άκρου ποδός. Επειδή οι τεχνικές αυτές βασίζονταν με αυστηρή προσήλωση, στην παθοφυσιολογία των παραμορφώσεων και στη προσεκτική σχεδίαση της οστεοτομίας είχαν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Παράλληλα με την εξέλιξη των διαδερμικών τεχνικών στην Ευρώπη την δεκαετία του 1990 ο Peter Bosch στην Αμερική παρουσίασε μια τροποποίηση της οστεοτομίας Hohman με ελάχιστα παρεμβατική τεχνική και οστεοσύνθεση με ενδοαυλικό Κ-wire το οποίο τοποθετείτο διαδερμικά.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και 2000 ο Mariano de Prado και Pedro Luis Ripoli εξέλιξαν τις διαδερμικές οστεοτομίες με την χρήση υψηλής ενέργειας γλυφάνων (burrs) υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο και βελτίωσαν μερικές παραμέτρους (χρήση υλικών οστεοσύνθεσης) των τεχνικών του Isham έτσι ώστε οι τεχνικές αυτές να έχουν άριστο αποτέλεσμα στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών.
Το 2002 ιδρύθηκε η GRECMIP (η ομάδα έρευνας και μελέτης της ελάχιστα παρεμβατικής χειρουργικής του άκρου ποδός) από την συνάντηση των πρωτοπόρων Dr DE PRADO (Spain) and Dr S. ISHAM (USA) στις διαδερμικές τεχνικές, Dr N. VANDIJK (NL) στην αρθροσκόπηση ποδοκνημικής και άκρου ποδός και Dr RICHTER (DE) στην χειρουργική υπό καθοδήγηση υπολογιστών Computer Assisted Surgery (CAS)
και το 2009 έγινε το πρώτο διεθνές εκπαιδευτικό συνέδριο της GRECMIP και εκδόθηκε το βιβλίο Minimally Invasive Foot Surgery ( Mariano de Prado, Pedro Luis Ripoll, Pau Golano).
To βιβλίο αφιερώνεται στον Stephen ISHAM ” Driving force in the field of percutaneaus foot surgery ”
… και έτσι μια νέα και πρωτοποριακή τεχνική άρχισε να εξαπλώνεται με πολύ καλά αποτελέσματα.
Μίνι ακτινοσκοπικά μηχανήματα αναπτύχθηκαν για να απλοποιηθεί η τεχνική και να ελαχιστοποιηθεί η ακτινοβολία, ενώ από όλες τις μεγάλες ορθοπαιδικές εταιρείες εξοπλισμού τελειοποιήθηκαν τα εργαλεία για τις τεχνικές αυτές.
Στην Αγγλία σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες NICE interventional procedures guidance [IPG332] οι διαδερμικές τεχνικές διενεργούνται μετά από πλήρη ενημέρωση του ασθενή και τα αποτελέσματα τους παρακολουθούνται σε ειδικό αρχείο.
Όσον αφορά τον ελληνικό χώρο, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις, βλέπε επιστολή προέδρου τμήματος χειρουργικής ποδός της ΕΧΧΟΤ Δρ. Εμμανουήλ Δ Σταμάτης FACS, τον Φεβρουάριο 2011, στην οποία αναφέρεται ότι σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής επιστημονικά δεδομένα η επίσημη θέση του Τμήματος Χειρουργικής Ποδός και Ποδοκνημικής της ΕΕΧΟΤ είναι πως η ελάχιστα παρεμβατική (minimally invasive) χειρουργική επί του παρόντος δεν αποτελεί δόκιμη μέθοδο στην αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου ή οποιασδήποτε άλλης παθολογίας του ποδιού, η μέθοδος άρχισε πλέον να γίνεται ευρύτερα αποδεκτή.
Σήμερα περίπου 2000 ορθοπαιδικοί σε όλο το κόσμο έχουν εκπαιδευτεί και εφαρμόζουν τις διαδερμικές τεχνικές και ο αριθμός τους αυξάνεται και το 2014 σε διάφορα νοσοκομεία στο NHS UK υπάρχουν προγραμματισμένες χειρουργικές λίστες για MIS Bunion Surgery.
Οι τεχνικές αυτές υιοθετούνται πλέον από παγκοσμίου κύρους ορθοπαιδικούς όπως ο Professor Nicola Maffulli ο οποίος αποτελεί και τον επιστημονικό διευθυντή της GRECMIP.
Σιγά σιγά σχεδόν όλες οι μεγάλες εταιρείες ορθοπαιδικών εργαλείων και εμφυτευμάτων έχουν εξελίξει εργαλεία και εμφυτεύματα για τις τεχνικές αυτές και το μάρτιο του 2016 η εταιρεία Arthrex διοργανώνει στο arthrolab το πρώτο mis foot surgery course σε συνεργασία με την Grecmip.
Τέλος ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στον professor Pau Golanó (1965- Ιούλιος 2014), professor of Pathology and Experimental Therapeutics at the University of Barcelona, o οποίος θεωρείτο ένας από τους πιο διάσημους ανατόμους ορθοπαιδικής και ήταν ένα από τα πιο ενεργά μέλη της GRECMIP και συνέβαλε στην διάδοση και ανάπτυξη των διαδερμικών τεχνικών και στην τεκμηρίωση της ανατομικής παθοφυσιολογικής τους βάσης.
Μελλοντικά η ανάπτυξη εργαλείων που θα καθοδηγούνται από υπολογιστές (Computer Assisted Surgery (CAS)) αναμένεται να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τα αποτελέσματα των διαδερμικών τεχνικών διευκολύνοντας τον χειρουργό, αφού θα παρέχουν μεγαλύτερη ακρίβεια χειρισμών.
