Σε έρευνα το 2014 ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές της πρώτης κατηγορίας ποδοσφαίρου (soccer) της Αμερικής που δημοσιεύθηκε στο BMC Sports Science, Medicine and Rehabilitation1, περισσότερο από 95% των ποδοσφαιριστών απάντησε ότι είχαν μεγαλύτερη μυική καταπόνηση και πόνο στις αρθρώσεις, μετά από αγώνα σε τεχνητό γρασίδι, ενώ 89% είπαν ότι είναι πολύ πιο πιθανό να τραυματιστούν στο τεχνητό γρασίδι από ότι στο φυσικό.
Ισχύει όμως στην πραγματικότητα, ή είναι απλά μύθος;
Για το ποδόσφαιρο, τα συνολικά ποσοστά τραυματισμού σε τεχνητό ή φυσικό γρασίδι εμφανίζονται ίσα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα, πολύ μεγάλων ερευνών που έγιναν τόσο ανάμεσα σε ελίτ ευρωπαϊκούς συλλόγους, όσο και σε ομάδες αμερικανικού κολεγιακού ποδοσφαίρου, και τα ευρήματα είναι σταθερά από τη δεκαετία του 1990 μέχρι το 2016.2,3
Όσον αφορά την κυπριακή πραγματικότητα, παρόλο που δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα στατιστικά στοιχεία, ο μεγάλος αριθμός τραυματισμών ανάμεσα στους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές futsal σε τεχνητό γρασίδι μπορεί να οφείλονται στην ελλειπή προετοιμασία και προπόνηση και όχι στο τεχνητό γρασίδι όπως συχνά αναφέρεται.
1.Poulos CCN, Galucci J Jr, Gage WH, et al. The perceptions of professional soccer players on the risk of injury from competition and training on natural grass and 3rd generation artificial turf. BMC Sports Sci Med Rehabil. 2014;6:11.
2.Meyers MC. Incidence, mechanisms, and severity of match-related collegiate men’s soccer injuries on fieldturf and natural grass surfaces: a 6-year prospective study. Am J Sports Med. 2016 Nov 21. [Epub ahead of print]
3.Lanzetti RM, Ciompi A, Lupariello D, et al. Safety of third-generation artificial turf in male elite professional soccer players in Italian major league. Scand J Med Sci Sports. 2016 Feb 16. [Epub ahead of print]