Του Κυριάκου Αγαθοκλέους
Παιδίατρος, Μέλος ΔΣ Παιδιατρικής Εταιρείας Κύπρου, Μέλος του Σ.Ι.Σ του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου
Ως τακτικός αναγνώστης της εφημερίδας Φιλελεύθερος, εκπλάγηκα από το άρθρο της δημοσιογράφου Μαριλένας Παναγή σχετικά με τις αμοιβές των γιατρών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, μετά την εφαρμογή του ΓεΣΥ. Πίστεψα ξαφνικά ότι θα γινόμουν εκατομμυριούχος εν αγνοία μου. Αλλά φευ, αυτό ήταν καθαρά προϊόν της ευφάνταστης δημοσιογράφου, που δεν μπήκε καν στον κόπο να διασταυρώσει τις πληροφορίες της. Εννοείται ότι η έκπληξη μου έγινε ακόμη μεγαλύτερη, όταν αντιλήφθηκα ότι τις απόψεις της υιοθέτησαν και άλλοι δημοσιογράφοι.
Ας δούμε λοιπόν ποιά είναι η πραγματικότητα σχετικά με τις αμοιβές των γιατρών στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Κάθε δικαιούχος δωρεάν περίθαλψης, θα εγγράφεται σε έναν προσωπικό γιατρό. Όσοι είναι κάτω των 16 χρόνων θα εγγράφονται σε παιδίατρο. Όσοι είναι άνω των 18 χρόνων θα εγγράφονται σε παθολόγο ή γενικό γιατρό. Όσοι είναι μεταξύ 16-18 χρόνων θα έχουν δικαίωμα επιλογής.
Σύμφωνα με τον πληθυσμό της χώρας και τον αριθμό των γιατρών, αναλογούν περίπου 1100 δικαιούχοι-ασθενείς σε έναν παθολόγο – γενικό γιατρό και περίπου 850 σε κάθε παιδίατρο.
Ο Ο.Α.Υ [Οργανισμός Ασφάλισης Υγείας] θα δίνει στον γιατρό ένα συγκεκριμένο ποσό το χρόνο [Capitation Fee], για κάθε εγγεγραμμένο ασθενή στη λίστα του, ανεξάρτητα από το πόσες φορές αυτός θα επισκεφτεί το γιατρό.
Το ποσό αυτό που προτείνει ο Ο.Α.Υ φαίνεται ότι θα είναι περίπου 90 ευρώ [σύμφωνα με το άρθρο, ο γιατρός με 1100 δικαιούχους θα παίρνει 100.000 ευρώ]. Άρα, κατά μέσο όρο ένας γιατρός της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, θα παίρνει 76,500-100,000 ευρώ το χρόνο.
Αν από αυτό το ποσό αφαιρέσουμε ενοίκιο ιατρείου, μισθό γραμματέως, καθαρίστριας ιατρείου, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, εξοπλισμό ιατρείου, αναλώσιμα και φορολογία, τότε μένουν λιγότερα από τα μισά. Αν μάλιστα τολμήσει ο γιατρός να αγοράσει ένα ασφαλιστικό σχέδιο που να του εξασφαλίζει υγειονομική περίθαλψη και μια μικρή σύνταξη [ούτε σκέψη για εφ άπαξ] μετά τη συνταξιοδότησή του, τότε μετά βίας θα κερδίζει λίγο περισσότερα από την καθαρίστρια στο νοσοκομείο.
Να αναφέρω εδώ, ότι αν κάποιος γιατρός έχει περισσότερους ασθενείς από τον μέσο όρο, αυτό δεν θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του Ο.Α.Υ [που θα είναι σφαιρικός], αλλά τους άλλους συναδέλφους του, που υποχρεωτικά θα έχουν λιγότερο αριθμό ασθενών από τον μέσο όρο.
Φανταστείτε για παράδειγμα, έναν παιδίατρο στην αρχή της καριέρας του [36-40 χρόνων], με 400-500 ασθενείς στο πελατολόγιό του [που είναι το σύνηθες]. Θα κερδίζει 35.000-45,000 ευρώ το χρόνο. Αν αφαιρεθούν οι 25,000 ευρώ που είναι το ελάχιστο ποσόν που χρειάζεται για συντήρηση του ιατρείου του, θα του μένουν 10,000-20,000 ευρώ το χρόνο.
Αυτό σημαίνει ότι ο «καλύτερος» μαθητής της τάξης, με μέση διάρκεια σπουδών τα 12 χρόνια που η Πολιτεία απαιτεί από αυτόν να διασφαλίζει την υγεία των παιδιών της, θα αμείβεται με περίπου 15,000 ευρώ το χρόνο!
Ας δούμε λοιπόν που βρίσκεται η παραπληροφόρηση από μέρους των έγκριτων δημοσιογράφων του Φιλελεύθερου.
Στις συζητήσεις που είχαμε με τον Ο.Α.Υ σκεφτήκαμε [δεν είναι οριστικό], να βάλουμε μια οροφή στον αριθμό των ασθενών που θα μπορούσε να έχει ένας γιατρός. Και καταλήξαμε στις 2.500. Αυτό έγινε για δύο λόγους. Πρώτον γιατί πιστεύουμε ότι αν ένας γιατρός έχει περισσότερους ασθενείς, δεν θα μπορεί να τους εξυπηρετεί στο βαθμό που πρέπει και δεύτερον, για λόγους αλληλεγγύης μεταξύ των γιατρών. Ενας παλιός, γνωστός γιατρός εγγράφοντας μεγάλο αριθμό ασθενών, πέρα από την δυσκολία του να τους εξυπηρετεί, θα δημιουργούσε πρόβλημα επιβίωσης, κυρίως στους νέους γιατρούς.
Τι έκανε λοιπόν η δημοσιογράφος. Αποφάσισε ότι όλοι οι γιατροί θα έχουμε 2500 ασθενείς και άρα θα κερδίζουμε όλοι 225.000 ευρώ το χρόνο. Τόσο απλά!
Φανταστείτε τι θα γινότανε, αν βάζαμε ως οροφή τις 5000. Θα συμπέραινε η δημοσιογράφος ότι θα κερδίζαμε όλοι 450.000 ευρώ το χρόνο!
Και τι θα γινότανε αν δεν βάζαμε οροφή. Ποια θα ήταν η εξίσωση της δημοσιογράφου; Θεωρητικά, κάποιος γιατρός θα μπορεί να γράψει 50.000 ασθενείς και οι υπόλοιποι ελάχιστους. Τι θα έλεγε η δημοσιογράφος; Οτι όλοι οι γιατροί θα κερδίζουν 5 εκατομμύρια το χρόνο;
Τελειώνοντας, θα έλεγα ότι το άρθρο αυτό θα μείνει στην ιστορία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ως μνημείο παραπληροφόρησης. Είναι έξω από κάθε λογική και αυτό επειδή η, κατά τα άλλα εξαίρετη δημοσιογράφος, δεν θεώρησε ορθό να ακούσει και την άποψη των άμεσα ενδιαφερομένων, δηλαδή των γιατρών.
Πέτυχε όμως το άρθρο αυτό, να πλήξει το κύρος των γιατρών, να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους διευκολύνοντας έτσι τον Ο.Α.Υ και το Υπουργείο Υγείας, να προχωρήσουν στους σχεδιασμούς τους, παραγνωρίζοντας τις θέσεις των γιατρών. Επικαλούμαι μάλιστα και ανάλογο προηγούμενο, με την ψήφιση των νομοσχεδίων για την αυτονόμηση των κρατικών νοσηλευτηρίων από τη Βουλή. Ενώ κάποια κόμματα ήθελαν να προτείνουν τροποποιήσεις, ανέκυψε ο μπαμπούλας να μην χαρακτηριστούν «Ιούδες» και ανέκρουσαν πρύμναν. Βέβαια τότε, είχαμε να κάνουμε με κόμματα. Που συνήθως, για κάθε τους ενέργεια, προσμετρούν το πολιτικό κόστος.
Επιθυμώ ως γιατρός και μέλος των διοικητικών συμβουλίων της Παιδιατρικής Εταιρείας Κύπρου και του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου, να διαβεβαιώσω όλους, ότι οι γιατροί θα εργαστούν για ένα ΓεΣΥ που θα έχει δύο στόχους: να παρέχει υψηλού επιπέδου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ασθενείς αφενός και ένα αξιοπρεπές εργασιακό καθεστώς για τους γιατρούς αφετέρου. Χωρίς επίτευξη του δεύτερου στόχου, ο πρώτος, θα
παραμείνει εσαεί ανεκπλήρωτο όνειρο όλων μας, με κύρια ευθύνη όσων βιάζονται να δρέψουν δάφνες με την εφαρμογή ενός ΓεΣΥ χωρίς σοβαρή μελέτη και που θα θυματοποιεί τον βασικότερο πυλώνα του συστήματος: τους Γιατρούς!