Η διπολική διαταραχή είναι μια ψυχική ασθένεια που ταξινομείται απ’ την ψυχιατρική ως διαταραχή της διάθεσης. Τα άτομα που υποφέρουν από διπολική διαταραχή συνήθως βιώνουν επεισόδια συναισθηματικής έξαρσης και διέγερσης που είναι γνωστή και ως μανία τα οποία εναλλάσσονται με επεισόδια κατάθλιψης. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ., αντιπροσωπεύει την έκτη κύρια αιτία συναισθηματικής αναπηρίας παγκοσμίως.

Aναπτύσσεται συχνά στο τέλος της εφηβείας ή στις αρχές της ενήλικης ζωής. Τα συμπτώματα μπορεί να φαίνονται ως ξεχωριστά προβλήματα, μη αναγνωρίσιμα ως μέρη ενός μεγαλύτερου συνόλου.

Οι άνθρωποι με διπολική διαταραχή βιώνουν ασυνήθιστα συναισθηματικές καταστάσεις, που συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και ονομάζονται διαταραχές διάθεσης. Μια κατάσταση υπερδιέγερσης ή υπερβολικής χαράς ονομάζεται μανιακό επεισόδιο και μια κατάσταση όπου το άτομο βιώνει ένα επεισόδιο με εξαιρετικά λυπηρά συναισθήματα, το γεμίζει απελπισία και του στερεί κάθε ελπίδα για το αύριο ονομάζεται καταθλιπτικό επεισόδιο. Κάποιες φορές η διαταραχή διάθεσης περιλαμβάνει συμπτώματα και μανίας και κατάθλιψης και σε αυτή την περίπτωση πρόκειται για μεικτό επεισόδιο.

Ένας απ’ τους σημαντικότερους κινδύνους της διπολικής διαταραχής, είναι η αυτοκτονία. Αυτή μπορεί να συμβεί θεωρητικά σε οποιαδήποτε φάση της νόσου, εντούτοις είναι πού συχνότερη κατά την διάρκεια και στο τέλος των καταθλιπτικών επεισοδίων.

Η διπολική διαταραχή μπορεί να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί συνήθως από έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Η σωστή θεραπεία βοηθά τους περισσότερους πάσχοντες να ανακτήσουν καλύτερο έλεγχο της εναλλαγής των συναισθημάτων τους.Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει λίθιο, βαλπροΪκό, καρβαμαζεπίνη, ρισπεριδόνη, κουετιαπίνη, ολανζαπίνη, αντικαταθλιπτικά, βενζοδιαζεπίνες. Ωστόσο καθίσταται απαραίτητη η ψυχοθεραπεία και η συμβουλευτική.

Κάθε τύπος της διπολικής διαταραχής προκαλεί σοβαρές συνέπειες, τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τις οικογένειές τους. Συχνά τα άτομα δεν αναγνωρίζονται ως άρρωστα και μπορεί να υποφέρουν για χρόνια, πριν γίνει σωστή διάγνωση και δοθεί η κατάλληλη θεραπεία, μια θεραπεία που θα ανεχτεί ευκολότερα ο ασθενής, με σκοπό  να γίνει ξανά λειτουργικός.