Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια παθολογία που επηρεάζει το νευρικό σύστημα, προσβάλλοντας άτομα κατά την Τρίτη ηλικία, με έναρξη στα 60-65 χρόνια ζωής του ατόμου. Αναφέρεται ως η δεύτερη πιο συχνή νευροεκφυλιστική νόσος μετά την νόσο Alzheimer, επηρεάζοντας 2/1000 άτομα ανα το παγκόσμιο.
Η διαταραχή της βάδισης, όπου χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο freezing, η μειωμένη ταλάντευση των άνω άκρων, μικρά συρτά βήματα και καμπτηκό πρότυπο είναι μερικά απ τα συμπτώματα. Επίσης στην εν λόγω νόσο παρουσιάζονται διαταραχές σε γνωστικό και ψυχοσωματικό επίπεδο των ατομών, που περιλαμβάνουν δυσλειτουργίες στον ύπνο, εναλλαγή της διάθεσης, ψευδαισθήσεις. Ως εκ τούτου τα άτομα με Πάρκινσον, παρουσιάζουν διαταραχές τόσο στην αυτονομία όσο και στη λειτουργικότητα τους, επηρεάζοντας έτσι την ποιότητα ζωής αυτών.
Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη της επιστήμης, μια νέα τεχνολογική, θεραπευτική μέθοδος συσχετίζει τη νευρομυϊκής επανεκπαίδευσης για την ενίσχυση του φαινομένου νευροπλαστικότητας. Η αναφερόμενη παρεμβατική μέθοδος αφορά την εικονική πραγματικότητα (VR). Η τεχνική VR ορίζεται ως η τεχνική που ακολουθεί τις ανάγκες και τις ικανότητες του ασθενή, επιτρέποντας τη συνεχή εκτέλεση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, αντιπροσωπεύοντας τις αρχές της κινητικής επανεκπαίδευσης. Ακόμη, στοχεύει στην ενίσχυση της λειτουργικότητας, της γνωσιακής και ψυχοσωματικής ικανότητας των ασθενών. Μέσω αυτής της μεθόδου, το άτομο έχει την ευκαιρία να αλληλεπιδράτε με αντικείμενα και στόχους, εντός του εικονικού περιβάλλοντος.
Διάφορες πειραματικές μελέτες έχουν εφαρμοστεί, αναζητώντας την αποτελεσματικότητα της πιο πάνω θεραπευτικής τεχνικής αναφορικά με την βελτίωση της κινητικότητας, της βάδισης, τον περιορισμό πτώσεων αλλά και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η σύγχρονη αρθρογραφία παρουσιάζει πως οι νέες τεχνολογικές μέθοδοι αποκατάστασης, με τις αρχές της VR, επιφέρουν θετικά και ωφέλημα αποτελέσματα, για την βελτίωση των χωροχρονικών παραμέτρων της βάδισης και της ισορροπίας, που συνεπάγεται με το περιορισμό των πτώσεων, σε ασθενείς με Πάρκινσον. Επιπρόσθετα, παρουσιάζεται μια ομόλογη εικόνα, αναφορικά με την αύξηση κίνητρου και την ώθηση των ασθενών για την υλοποίηση της θεραπείας τους. Ως εκ τούτου η χρήση VR παρουσιάζει ψυχοσωματική βελτίωση που επιφέρει, καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η διαμόρφωση ενός πλάνου θεραπείας που εξειδικεύεται στον ασθενή με Πάρκινσον, συνδυαστικά με την σωστή και κατάλληλη χρήση νέων τεχνολογικών μέσων, μπορεί να φέρει αρκετά οφέλη, βελτιώνοντας την ζωή της προσβαλλόμενης πληθυσμιακής ομάδας
